Οι καταπράσινες πλαγιές του Πηλίου δίνουν τη δυνατότητα ανάπτυξης και άλλων μορφών τουρισμού και δραστηριοτήτων, όπως η πεζοπορία αφού υπάρχει μεγάλος αριθμός από μονοπάτια, δασικούς και αγροτικούς δρόμους για όσους θέλουν να γνωρίσουν, να εξερευνήσουν και να απολαύσουν με αυτόν τον τρόπο τοποθεσίες εκπληκτικής ομορφιάς, μαγευτικής θέας και κατάφυτες εκτάσεις που τις δροσίζουν τρεχούμενα νερά.

Ενδείκνυται κυρίως τους μήνες της Άνοιξης και του Φθινοπώρου. Ακόμα και τους Χειμερινούς μήνες για το Νότιο Πήλιο.

Τα περισσότερα μονοπάτια είναι σηματοδοτημένα και δεν χρειάζεται να είναι κάποιος εξειδικευμένος ορειβάτης ή περιπατητής καθώς είναι κατάλληλα και βατά για όλους τους επισκέπτες. Υπάρχουν βέβαια και εκείνα τα οποία έχουν κάποιο μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας και απευθύνονται σε πιο έμπειρους.

Καλό θα είναι πάντα οι ενδιαφερόμενοι, πριν από την πεζοπορία τους, να ελέγχουν τις καιρικές συνθήκες, να ενημερώνουν κάποιον γνωστό τους ή τον ξενοδόχο και να έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό όπως:

- Παπούτσια άνετα και να μη γλιστράνε

- Κάποιο μικρό σακίδιο

- Φαρμακείο

- Νερό

- Φαγητό η μπάρες δημητριακών

- Καπέλο

- Αντιανεμικό.

Με πολύ μεγάλη δυσκολία θα βρείτε άλλο μέρος εκτός από το Πήλιο όπου η κατάβαση με σκι σε οργανωμένο Χιονοδρομικό κέντρο γίνεται με θέα το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και πιο συγκεκριμένα του Παγασητικού κόλπου από τη μία και του Αιγαίου πελάγους από την άλλη… Ειδικά δε όταν ο καιρός το επιτρέπει το μάτι φτάνει μέχρι και το Άγιο Όρος.

Την χειμερινή περίοδο πολλοί οργανωμένοι λάτρεις των χειμερινών σπορ και όχι μόνο, επιλέγουν το Χιονοδρομικό κέντρο του Πηλίου για να απολαύσουν την αγαπημένη τους ενασχόληση φυσικά με πρώτα σε προτίμηση το Χειμερινό Σκι και το snowboard αλλά και τον δρόμο αντοχής με χιονοπέδιλα.

Επίσης έχετε τη δυνατότητα να νοικιάσετε ή να φέρετε το δικό σας snowmobile απολαμβάνοντας όμορφες διαδρομές στο χιόνι σε μέρη όπου
δεν μπορεί κανείς να πάει μόνο με τα χιονοπέδιλα του σκι. Η πρόσβαση για το Χιονοδρομικό κέντρο του Πηλίου γίνεται από τα Χάνια και η κορυφή που φιλοξενεί το κέντρο είναι οι Αγριόλευκες (υψόμετρο 1471μ.).

Θάλασσα χωρίς θαλάσσια σπορ για πολλούς, δεν υπάρχει. Και εδώ στο Πήλιο υπάρχουν "2 θάλασσες" με πανέμορφες ακτές για όλα τα γούστα.

Θα μπορέσετε να ασχοληθείτε με ιστιοπλοΐα, windsurfing, surf, θαλάσσιο σκί η καγίακ θαλλάσης.

Το καγιάκ θαλάσσης είναι ο καλύτερος τρόπος για να απολαύσουμε από μια διαφορετική οπτική τη θάλασσα, τις όμορφες ακτές και τις παραλίες του Πηλίου. Τους καλοκαιρινούς μήνες όπου ο καιρός είναι καλός και τα νερά του Πηλίου είναι στην κυριολεξία κρυστάλλινα, κάνοντας καγιάκ θαλάσσης θα μπορέσετε να εξερευνήσετε και να προσεγγίσετε κάποια σημεία που με αλλα μέσα δεν θα είχατε τη δυνατότητα αυτή.

Είναι παράλληλα και μια μορφή πολύ καλής γυμναστικής που κάνοντας την με κάποιο φίλο/φίλη σας, θα μετατραπεί σε μια ωραία πολύωρη διασκέδαση.

Θα έχετε την ευκαιρία να κωπηλατήσετε στις πίο ωραίες, παρθένες και απομακρυσμένες παραλίες του Αιγαίου Πελάγους ή στα σαφώς πιο ήρεμα νερά του Παγασητικού κόλπου. Ξεκινώντας από την Ελίτσα που βρίσκεται στο Αιγαίο Πέλαγος, ετοιμαστείτε για διαδρομές ανάμεσα σε μοναδικούς βραχώδεις σχηματισμούς, και παραλίες όπως οι Άγιοι Σαράντα, η Πλάκα, ο Άγιος Ιωάννης, το Παπά Νερό, η Νταμούχαρη , η Φακίστρα, ο Μυλοπόταμος, η Λαμπινού, η Πλάκα Νεοχωρίου, η Πανταζή άμμος, το Ποτόκι, η Μουρίτσα, τα Ποτιστικά, η Μελανή, η Παλτσή, ο Μουρτίας, η Λύρη και ο Κατηγιώργης.

Κωπηλατώντας σε βαθιά νερά μετά τον Κατηγιώργη θα συναντήσετε το Καστρί, τον Πλατανιά, το Μικρό, το Ακρωτηρι Γράβα, και στα στενά του Παγασητικού Κόλπου, την Αγία Κυριακή και τον Μύλο.

Αν επιλέξετε να κωπηλατήσετε μέσα στα νερά του Παγασητικού Κόλπου, θα συναντήσετε το Παλιό Τρίκερι που είναι ενα νησάκι "ανεξάρτητο" έχοντας μόνο θαλάσσια πρόσβαση που αξίζει το "κόπο" να το εξερευνήσετε.

Συνεχίζοντας την πορεία σας, θα απολαύσετε τα ήρεμα νερά στις Κόττες και στο Τζάστενι, στον Μαραθιά, στη Μηλίνα, στο Χόρτο, στη Πάου, στον Κάλαμο, στο Λεφόκαστρο, στην Άφησσο, στην Κορώπη, στα Καλά Νερά, στην Κάτω Γατζέα, στο Μαλάκι, στην Πλατανιδιά και θα καταλήξουμε στην όμορφη Αγριά Πηλίου.

Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερος κόσμος ασχολείτε με το καγιάκ θαλάσσης μιας και υπάρχουν όλο και περισσότεροι επαγγελματίες που νοικιάζουν καγιάκ κάνοντας ταυτόχρονα και μαθήματα.

250 χιλιόμετρα ευχάριστης οδήγησης ορεινής ποδηλασίας !!!

Οι μοναδικές διαδρομές μέσα στα μαγευτικά δάση, στα μοναδικά Πηλιορείτικα μονοπάτια και στους ήσυχους χωματόδρομους του Πηλίου θα σας ανταμείψουν πραγματικά!!

Αυτοί που αναζητούν τις δύσκολες αναβάσεις, στην κορυφή θα απολαύσουν την καταπληκτική, πανοραμική θέα του Αιγαίου Πελάγους ή του Παγασητικού κόλπου.

Όσοι προτιμούν τις πιο επίπεδες διαδρομές θα ευχαριστηθούν ποδηλασία, μιας και λόγο της καταπράσινης πυκνής βλάστησης, θα κάνουν πετάλι κάτω από τα δέντρα, έχοντας την σκιά για σύμμαχο τους, βρίσκοντας πάντα μια πηγή για να ανανεώσουνε με φρέσκο νερό το παγούρι τους.

Έχοντας ως αφετηρία το Βόλο ή όποιο σημείο επιλέξετε, με το σωστό χάρτη θα μπορέσετε να βγάλετε πολλές διαδρομές αναλόγως τις μέρες και τα χιλιόμετρα που θέλετε να διανύσετε.

Εάν επιλέξετε τη μεριά του Παγασητικού κόλπου , θα καταφέρετε να διανύσετε περισσότερα χιλιόμετρα μιας και είναι πιο επίπεδες οι διαδρομές. Αρχικά θα ποδηλατήσετε παράλληλα με τις γραμμές του Μουτζούρη (το παλιό τρενάκι του Πηλίου) και σε λίγα χιλιόμετρα θα βρεθείτε Αγριά.

Από εκεί θα πάτε από το παραλιακό δρόμο πρός Πλατανιδία, στο Μαλάκι, στα Καλά Νερά, στην Κορωπή, στην Άφφησο, στο Λεφόκαστρο, στον Κάλαμο, στο Χόρτο, στη Μηλίνα και από εκεί θα συνεχείσετε προς Μαραθία , Τζαστένη , Κόττες και λίγο πριν μπείτε στο χωριό Τρίκερι, μπορείτε να στρίψετε στο μικρό δρόμο που η ταμπέλα γράφει ¨πρός Αλογόπορο¨ για να πάτε στο πολύ όμορφο γραφικό μικρό νησί Παλιό Τρίκερι.

Θα περάσετε απέναντι με τουριστικό καραβάκι ή με θαλάσσιο ταξί και φτάνοντας στο νησί, στη πλατεία του θα βρείτε έναν υποτυπώδη χάρτη με τα μονοπάτια του νησιού, μιάς και δε κυκλοφορούν καθόλου αυτοκίνητα.

Επιλέγοντας τη μεριά του Αιγαίου Πελάγους, να είστε σίγουροι πως θα κάνετε πολλά περισσότερα υψομετρικά αλλά θα σας ανταμείψει το πράσινο του Ανατολικού Πηλίου.

Έχοντας ως κορυφή το Χιονοδρομικό κέντρο Πηλίου, θα κατηφορίσετε προς τη Ζαγορά ή το Κισσό και από εκεί θα πάτε προς το Μούρεσι ή τη Τσαγκαράδα χωρίς να παραλείψετε τις πολύ όμορφες παραλίες στην Πλάκα, στον Άγιο Ιωάννη, στο Παπά Νερό, στη Νταμούχαρη, στη Φακίστρα ή στο Μυλοπόταμο.

Εάν θέλετε πιο ήρεμες διαδρομές χωρίς πολλά αυτοκίνητα, οι περισσότερες διαδρομές γίνονται και μέσα από χωματόδρομους  απολαμβάνοντας  περισσότερο τη φύση.

Καλή διασκέδαση!!!

Στο Πήλιο δεν υπάρχουν μόνο έργα που δημιούργησε η Πηλιορείτικη λαϊκή ψυχή αλλά και η Πηλιορείτικη φύση, όπως τα πλατάνια στις περισσότερες γραφικές πλατείες των χωριών που στέκουν επιβλητικά για πάρα πολλά χρόνια, εκατοντάδες θα λέγαμε, τονίζοντας την αρμονική σχέση που έχει ο άνθρωπος με τη φύση σε όλη την περιοχή του Πηλίου.

Ιδιαίτερο γνώρισμα του Πηλίου επίσης, αποτελούν τα δάση αγριοκαστανιάς και οξιάς. Η άγρια πανίδα δυστυχώς δεν είναι πια τόσο πλούσια, λόγω της πυκνής δόμησης.

Παρ’ όλα αυτά, στο Πήλιο συναντάμε αρκετά θηλαστικά (αγριογούρουνα, αλεπούδες, τσακάλια κ.ά.), ενώ σχετικά πλούσια είναι και η ορνιθοπανίδα του βουνού (αετοί, γεράκια, κοτσύφια, πέρδικες κ.ά.).

Το πλούσιο αυτό περιβάλλον του Πηλίου αποτελεί σημαντικό οικονομικό και αναπτυξιακό πόρο της ευρύτερης περιοχής και δίνει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης του φυσιολατρικού τουρισμού και οργάνωσης δράσεων του οικοτουρισμού.

Δυστυχώς, κυρίαρχος τύπος τουρισμού στη χώρα μας παραμένει ακόμα ο λεγόμενος "μαζικός τουρισμός" που φυσικά και συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου από τη μία, ωστόσο έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στη φύση.

Ευτυχώς στο Πήλιο, η αλλοίωση του περιβάλλοντος βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, καθώς η πλειοψηφία των μόνιμων κάτοικων, των επαγγελματιών και της τοπικής αυτοδιοίκησης της περιοχής έχει βοηθήσει σε αυτό.

Σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, όπως αυτή του Πηλίου, όπου η γενναιοδωρία της φύσης είναι εμφανής, σε συνδιασμό με την πολυποικιλία του οικοσυστήματος και την τουριστική υποδομή που υπάρχει, ευνοείται η ανάπτυξη του λεγόμενου περιβαλλοντικού – φυσιολατρικού τουρισμού.

Η ενασχόληση με δραστηριότητες στη φύση έχουν να κάνουν με την παρατήρηση πουλιών και ζώων, τη συλλογή άγριων φρούτων, καρπών και βοτάνων και με τη συλλογή μανιταριών που αποτελούν πραγματικό "θησαυρό της φύσης".

Σε ολόκληρο το Πήλιο υπάρχουν πανέμορφα μικρά ξωκλήσια και παλιά μοναστήρια που η θέα τους μεταφέρει τον επισκέπτη αιώνες πίσω, τότε που σε ολόκληρο το Πήλιο άνθιζε η μοναστηριακή ζωή. Η Θεσσαλία γνώρισε οριστικά την Τούρκικη κατοχή το 1423 και ουσιαστικά από τότε άρχισε η ίδρυση και η εξέλιξη σημαντικών χωριών του Πηλίου.

Σε χάρτες της Μεσαιωνικής εποχής, υπάρχουν ήδη σημειωμένα μοναστήρια. Τα μοναστήρια εκείνα του Πηλίου υπήρξαν και οι πρώτοι οικιστικοί πυρήνες των πιο σημαντικών χωριών. Το Πήλιο δε γνώρισε Τούρκικη κατοχή, όπως οι περισσότερες περιοχές της υπόλοιπης Ελλάδας, αντίθετα έχαιρε ειδικών προνομίων λόγω της ομορφιάς του.

Επειδή τα μοναστήρια εξασφάλιζαν σχετική προστασία και ανεξαρτησία, εκεί έβρισκαν καταφύγιο οι κατατρεγμένοι Έλληνες απ’ όλη την Ελλάδα, εκεί συγκέντρωσαν φυγάδες από την υπόλοιπη Θεσσαλία, την Εύβοια και τα νησιά του Αιγαίου.

Σιγά σιγά άρχιζαν να χτίζονται τα χαρακτηριστικά Πηλιορείτικα πυργόσπιτα γύρω από κάθε μοναστήρι, που εξελίχθηκαν στα 24 ονομαστά χωριά του Πηλίου. Πολλά από τα ξωκλήσια αυτά αποτελούν σήμερα ιστορικά και πολιτισμικά μνημεία με παλιά ξυλόγλυπτα τέμπλα, θαυμάσια εικονοστάσια, θολωτές τοιχογραφίες, αγιογραφίες λαϊκών ζωγράφων και αξιόλογα μεταβυζαντινά χαρακτικά.

Βαρύτιμα εκκλησιαστικά σκεύη κοσμούν τους ναούς, αργυρά από την Ήπειρο αλλά και από ντόπιους τεχνίτες, καντήλια γυάλινα ζωγραφιστά από τη Βενετία, δισκοπότηρα από τη Οδησσό, Ευαγγέλια με ασήμι, χρυσοκέντητοι επιτάφιοι...

Όλα αυτά θυμίζουν και δείχνουν την ευλάβεια των κατοίκων της περιοχής του Πηλίου καθώς και τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε η Χριστιανική θρησκεία και τα Μοναστήρια στην ίδρυση των χωριών του Πηλίου και αξίζει κανείς να αφιερώσει χρόνο για να επισκεφτεί κάποια και γιατί όχι όλα τα μοναστήρια και τις εκκλησίες της περιοχής.

Ο θρησκευτικός τουρισμός στην Ελλάδα αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια,  γεγονός που τον καθιστά μια ενδιαφέρουσα μορφή εναλλακτικού τουρισμού ή οποία ακόμα και σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε δεν παρατηρείται να έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα. Συνδέεται με τις επισκέψεις σε μνημεία, μουσεία ή χώρους θρησκευτικής σημασίας.

Τα κίνητρα για την ανάπτυξη της συγκεκριμένης μορφής τουρισμού σε όλη την περιοχή του Πηλίου είναι πολλά καθώς ο πολιτιστικός και θρησκευτικός πλούτος της περιοχής είναι μεγάλος και πολύτιμος και η άνθιση των γραμμάτων και των τεχνών την περίοδο της Τουρκοκρατίας έχει αφήσει πίσω της πολλά και αξιόλογα έργα.

Κτίσματα που διατηρούν τη θρησκευτική τους λειτουργία, κτίσματα με ιστορικό, θρησκευτικό ή αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον τα οποία τις περισσότερες φορές είναι χωροθετημένα σε ειδυλλιακά τοπία, κτίρια με θρησκευτικό χαρακτήρα όπως μοναστήρια, ασκητήρια,  θρησκευτικές σχολές, βιβλιοθήκες κλπ. όπου πολλές φορές πραγματοποιούνται συνέδρια με θρησκευτικό και πολιτιστικό περιεχόμενο και  κτίρια που χρησιμοποιούνται ως μουσεία ή εκθεσιακοί χώροι, όπου εκτίθενται θρησκευτικά αντικείμενα είναι αυτά που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών. Οι επιλογές στο Πήλιο είναι αμέτρητες.

Από την ανάπτυξη αυτή του πολιτιστικού και θρησκευτικού τουρισμού υπάρχει πολύπλευρο κέρδος για το Πήλιο και τα χωριά του, γιατί εκτός από την ανάδειξη των "κρυμμένων θησαυρών" του πολιτισμού της περιοχής του Πηλίου οι οποίοι έρχονται στην επιφάνεια και γίνονται περισσότερο γνωστοί στο ευρύ κοινό, υπάρχει παράλληλα και σημαντική τουριστική κίνηση ιδιαίτερα σε περιόδους και μήνες που υπάρχει τουριστική ύφεση και αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους επαγγελματίες των χωριών του Πηλίου.