Το γραφικό χωριό Συκή βρίσκεται σε απόσταση 38xλμ. από τον Βόλο, ακολουθώντας τον δρόμο που οδηγεί στο Νοτιοανατολικό Πήλιο, σε μια μαγευτική θέση, αφού από εκεί έχετε τη δυνατότητα να αγναντέψετε τις Βόρειες Σποράδες (Σκόπελο, Σκιάθο, Αλόννησο) και το απέραντο Αιγαίο Πέλαγος.

Μπορούμε να πούμε μάλιστα, πως η Συκή αποτελεί την πιο κοντινή ''έξοδο'' στο Αιγαίο Πέλαγος από την πολή του Βόλου.

Η παλιά ονομασία της Συκής ήταν Σκι, όχι βέβαια από το χειμερινό άθλημα που τότε ήταν άγνωστο, αλλά μάλλον από την αρβανίτικη λέξη skie (σκλάβοι).

Μη σας ξεγελάει η μικρή έκταση του χωριού. Αν και λιγότερο γνωστό από τα υπόλοιπα χωριά του Πηλίου, η Συκή έχει μεγάλη ιστορία και έζησε πολλές ταλαιπωρίες και δυστυχίες. Οι Τούρκοι το έκαψαν ολοκληρωτικά το 1823, το χωριό ερημώθηκε για μία περίοδο, όμως η αγάπη και η θέληση των Συκιωτών το κράτησε ζωντανό ξαναχτίζοντας το από την αρχή.

Τους επισκέπτες τους χωριού τους υποδέχεται το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία που στέκεται εκεί πολλά χρόνια με τη φοβερή θέα στη θάλασσα.

Και όταν μιλάμε για θάλασσα στο Πήλιο, φυσικά εννοούμε πανέμορφες ακρογιαλιές και παραλίες όπως αυτές που βρίσκονται μία ανάσα από τη Συκή. Την παραλία Ποτόκι και την παραλία Πανταζή Άμμο.

Σημείο αναφοράς της Συκής αποτελεί η κεντρική της πλατεία και ο ναός του Αγίου Γεωργίου (1939–1940), καθώς και η γειτονική γυναικεία Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου (1795) την οποία έχτισε ο Δήμος Ζηπανιώτης με χρήματα που διέθεσε ο αρματολός του Πηλίου Στέργιος Μπασδέκης.

Το 1840 ξαναφτιάχτηκε από τον ιερομόναχο Δαμασκηνό.

Στα μέσα του περασμένου αιώνα, το μοναστήρι εγκαταλείφθηκε και άρχισε να ερειπώνεται, αλλά πριν από μερικά χρόνια ήρθαν εδώ δώδεκα μοναχές από τη Μονή Αγίου Στεφάνου των Μετεώρων και το ξαναζωντάνεψαν.